Takie tam drzewko :)

Dawno już nie miałam takich problemów ze zrobieniem zdjęć - zawsze są problemy, bo mimo że niby jest lato, od paru lat latem też jest za ciemno, słońce ciągle za chmurami. Dziś było ciemno od rana, lało, nawet w samo południe zdjęcia wychodziły nieostre i z kolorami wziętymi całkiem z sufitu. Ale kilka się zrobić udało. Najlepiej wychodziły te robione na zabałaganionym biurku w sypialni, gdzie nie mam nawet jak ustawić tła czy czegokolwiek. Pokażę Wam potem, jak to wyglądało, to śmiechniecie. :)

To pierwsze zdjęcie, jakie wyszło, czytaj: pokazało tę pracę najbliżej temu, jak ona faktycznie wygląda. Co prawda nie widać, że masa elementów jest metaliczna, ale kolory są odtworzone dość wiernie. Dopiero jak to wyszło, zaczęłam kombinować z tłem, ale że nie było miejsca, a papiery były mniejsze niż A4, to i tak musiałam ciachać:

Tak to wygląda i ogólnie tyle mam miejsca na robienie czegokolwiek. Czasami nawet mniej, bo wszystko muszę mieć pod ręką, żeby nie wstawać, więc wszystko, co potrzebne, od razu kładę na biurku. Klawiatura oczywiście wtedy z biurka wylatuje, więc odpada możliwość pisania. :)

Pracę wstępnie planowałam zrobić na wyzwanie jesienne z rudą kitą, ale nic z tego nie wyszło, bo okazało się, że dziewczynce ruda kita nie pasuje za skarby świata. :) To była szybka kartka, zrobiłam ją w "tylko" jeden dzień, ponieważ nie musiałam praktycznie wyciągać mediów ani kolorować. I tło, i wszystkie wycięte elementy to pozostałości po zabawie z monoprintingiem jakiś czas temu. Poza tłem, buźką i łapkami wszystkie elementy są wycięte ze zwykłego papieru z drukarki, na którym czyściłam wałek. Tak, to są śmieci, które zatrzymałam, bo a nuż... :)

Sięgnęłam po wykrojnik składany, bo po meduzie obiecałam sobie, że wreszcie zacznę ich używać. Dotąd używałam niemal wyłącznie wykrojników tłowych - ramek, serwetek itp. Nie umiem używać wykrojników, które mają być główną ozdobą kartki, przez co całe mnóstwo takich wykrojników leży od bardzo dawna w pudle. Tylko raz złożyłam wykrojnik sówek i było to tak wyczerpujące fizycznie i psychicznie, że potem nigdy tego nie powtórzyłam. Teraz wybrałam łatwy wykrojnik, żeby się nie denerwować. ;)

Przy okazji odkryłam, że jeśli podłożę wykrojnik pod papier ostrzem do góry, to element się wytnie w lustrzanym odbiciu. Odkrycie roku! :) Drzewko mam odwrotnie, ale już nie mogłam wyciąć go ponownie, bo nie da się powtórzyć plam powstałych w monoprintingu. Cóż, i tak nikt nie zauważy. :P

Po wycięciu wszystkiego zaczęłam się bawić z kolorowaniem. Twarz i dłonie pomalowałam promarkerami i to było jedyne kolorowanie tym razem, bo reszta elementów miała już swoje plamy - w monoprintingu używałam tym razem wyłącznie farb akrylowych. Obrysowałam prawie wszystkie elementy czarną poscą (tzn. te, które tego potrzebowały). Drzewku dorysowałam trochę faktury i nastemplowałam pismo. Border obrysowałam miedzianym touch penem, dodałam też trochę białej poski. Miałam z nią problemy, raz pisała bez problemów, raz nie chciała. Np. na włosach żaden biały żelopis pisać nie chciał, chociaż to taka sama farba akrylowa jak na reszcie elementów.

Musiałam jakoś pozakrywać białe rogi tła, na które skarżyłam się w poście o monoprintingu, więc na dole odbiłam stempelek brzegowy, a na górze nakleiłam border z zestawu z jednorożcem. Dorysowałam czarne farfocle po bokach. Ponaklejałam wszystkie elementy. Na wszystkie 3 serduszka nałożyłam holograficzny glitter pen Vivy.

Dość długo zastanawiałam się, czy w ogóle dodawać jakiś napis, czy białe tło napisu nie zepsuje efektu. Najbardziej pasowałoby mi wydrukować napis na takim samym tle jak górny border, ale to było niemożliwe. Ta kartka już była pocięta, a poza tym nie wiem, czy drukarki umieją drukować na metalicznych farbach akrylowych, w dodatku fakturowanych? Wałek dał taki efekt, jakbym złożyła kartkę po pomalowaniu i złączyła mokrą farbą.

Faktury ta kartka ma sporo. Przede wszystkim mocno się mieni - taki niesamowity efekt daje miedziana farba metaliczna na tle. Są nią zrobione kropki, a poza tym tu i ówdzie wytarłam wałek. Błękitna farba na tle też jest lekko metaliczna. Z kolei ta fioletowa wyszła, jakby była zamszowa. W dotyku sprawia wrażenie wytartego zamszu. Z kolei glitter pen jest chropowaty. Bardzo to wszystko miłe dla dotyku i dla oczu. Ta praca i poprzednia, z domkami, działają jak gniotki dla aspich - można patrzeć godzinami, jak się mienią, co fantastycznie uspokaja. Normalnie mam do tego długopis, w którym w wodzie przelewa się tęczowy glitter, ale te prace też się sprawdzają. :D To powyższe zdjęcie zrobiłam, żeby pokazać, jak wiele jest tam metalicznych elementów. Wszystkie kropeczki są metaliczne, ale pod tym kątem zaświeciły się tylko te na dole. Monoprinting zaskakuje - za to lubię media. :)

Ostatecznie wybrałam cytat z Dawida Grosmana, z książki, której akurat nie czytałam, "Wchodzi koń do baru". Opis brzmi ciekawie, a kiedyś recenzowałam świetną książkę autora "Kto ze mną pobiegnie", więc może i ta będzie dobra.

***
Pracę zgłaszam do lipcowego wyzwania u Hubki - rośliny :)