piątek, 30 kwietnia 2021

Nowe kolaże

 Tak dawno nie było kolaży! 

Najpierw kolaż, do którego zainspirowało mnie robienie ATC na wymianę na grupie Gecko Galz. Od GG zresztą pochodzi tło, którego użyłam, jedno z moich ulubionych, które już mieliście możliwość oglądać pewnie kilkakrotnie. Drugą inspiracją był rosyjski serial "Tropiciel" i to z niego pochodzi cytat: "Kiedy jesteś niepełnosprawna, ludzie traktują cię jak puste miejsce, jak mebel". 

I oczywiście wiem, że każdy jest niepowtarzalnym i pięknym płatkiem czegoś tam. Ogólnie to ja się z tym zgadzam. Tylko w rzeczywistości ludzie tego nie stosują. Jak jesteś na wózku, to ludzie uzurpują sobie prawo do przestawiania Cię razem z nim, jakbyś była meblem, do macania, opierania się, wieszania torebek itd. Oczywiście bez pytania. To tak, jakby ktoś macał Ciebie, wieszał Ci torebkę na szyi czy opierał się o Ciebie, bo mu tak wygodnie. Jakbyś była wieszakiem. I wiem od znajomych, że robi to nawet rodzina! Rodzice!

Wyobraź to sobie: siedzisz w kuchni, jesz śniadanie, wchodzi Twój ojciec i... przestawia Cię razem z wózkiem w inne miejsce, bo chce przejść. Wyobrażasz sobie, żeby ktoś przestawił Cię jak rzecz? Sprawnym się tego nie robi, ich się prosi, żeby się odsunęli. Nawet osobom o kulach się tego nie robi. A wózkowiczom nagminnie. Ta sytuacja wyżej spotykała mojego byłego niemal codziennie właśnie ze strony ojca, z którym mieszkał.

Uprzedzając pytanie - jeśli ktoś Cię o to poprosi, a Ty wyrazisz zgodę, to oczywiście nie ma nic złego w przestawianiu, wieszaniu, opieraniu się. Ale bez zgody - to zwykła przemoc!

Wrzucam ten kolaż od razu, bo maj jest miesiącem świadomości EDS.

Drugi kolaż miał wyglądać inaczej, planowałam wstawić gościowi kod kreskowy zamiast tęczówek albo całych oczu, ale nie wyglądało to dobrze. Tak jest lepiej. Cytat autorstwa Kinga.


"Mieliśmy szansę zmienić świat, a zamiast tego wybraliśmy telezakupy".


1 komentarz:

Bardzo Wam wszystkim dziękuję za komentarze! Wiele dla mnie znaczą! <3 Komentarze na blogu to dla mnie jak powrót do naszej wielkiej blogowej rodziny, do tego, jak to było jeszcze kilkanaście lat temu, przed fb, kiedy blogi żyły i to tu toczyło się życie blogowe. Fajnie jest to znowu czuć. :)
Pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję!