Home Sweet Home, czyli o poświęceniu, żeby zrobić kartkę

Próbuję dalej z tymi tłami i dalej nie wychodzi. Wiem już, że canson illustration się nie nadaje, więc spróbowałam na gładkim brystolu. I też się nie nadaje! Tuszowało się tak samo źle jak na poprzednim papierze, jego gładkość niczego nie zmieniła. Wymusić na distressach, żeby oddały jakiś kolor, to niemożliwe. Cały czas jest totalnie wyblakły, choćbym nałożyła i kilkanaście warstw. W dodatku tym razem powierzchnia była duża, więc skutek przykładania siły też ogromny.

Dyslokacje - palce, śródręcze, nadgarstek, łokieć. Ból - palce, śródręcze, nadgarstek, łokieć, cała reszta ciała, zwłaszcza miednica, co przykuło mnie do łóżka na więcej godzin niż normalnie i uniemożliwiło pisanie. A na koniec napinanie mięśni brzucha spowodowało kolkę żółciową. Tak, TAKIEJ siły wymaga tuszowanie distressami! To jest niewykonalne!

Czy w takim razie te wszystkie zdjęcia teł są poprawiane w PhotoShopie? Bo samymi distressami nie da się osiągnąć niczego choćby podobnego, one praktycznie nie mają kolorów. Może tusze pigmentowe są lepsze? Strasznie rozczarowuje mnie jakość przydasiów craftowych, nie tylko tuszów. Mgiełki nie działają, gąbeczki się kruszą, żelopisy (Signo i Sakura Glaze) nie piszą wcale albo leci z nich tylko woda, papiery (Canson) się nie nadają do tuszowania ani nie da się ich przyklejać taśmą dwustronną z dyspensera - przecież to są nowe rzeczy, i to dobrych firm!  Wszystko trzeba by reklamować. Jakby EDS generowało za mało problemów, to jeszcze producenci dbają o to, żeby dodatkowo utrudnić pracę. Czy przypadkiem craftowanie nie miało być przyjemnością?

Już samo docięcie tła przemacza potem totalnie na wylot i ubrania, i obie poduszki przeciwodleżynowe na fotelu. A ich się nie da prać. Drodzy Edesiacy, róbcie i wysyłajcie kartki tylko do kogoś, kto zrozumie i DOCENI Wasze poświęcenie.

To pierwsza domkowa karteczka. Właściwie to nawet jestem z niej zadowolona. Po pochlapaniu wodą na koniec słabiej widać białe kropki prześwitujące przez tusz. Aczkolwiek tło na tym papierze nadal jest wyblakłe i nie przypomina teł z filmików instruktażowych, na których ono zawsze ma przepięknie nasycone kolory. Kupiłam dawno temu te tusze właśnie po to, żeby te tła robić, a tu zonk. Nie wierzę, że to możliwe.

Kwiatki na drzewie kolorowałam białym żelopisem Signo, który przestał działać, zanim skończyłam kolorować, mimo że wkład jest niemal pełny.

Druga kartka podoba mi się mniej. Zawsze jak kombinuję, dodaję coś od siebie albo chcę coś zrobić pod wytyczne - to wychodzi źle. Chciałam dodać ciut fioletu na wyzwania niebiesko-fioletowe, ale wyszło beznadziejnie, więc nie wezmę w nim udziału. Biały żelopis przestał pisać, więc wzięłam srebrną Sakurę - ale też przestała pisać, zaczęła mi lać wodę. Oczywiście wkład też jest nadal pełny. Ale w żadnym żelopisie nie dało się go wyjąć i dmuchnąć, co niekiedy działa, bo nie dało się ich nawet otworzyć!

Żeby było weselej, to chciałam zrobić kartkę z zielonym tłem na zielone wyzwanie, ale się pomyliłam i zaczęłam tuszować znowu na niebiesko, zamiast zielono. Tak to jest z demencją. :D Ale wieczorem pobawiłam się trochę nowymi akwarelami z ali o nazwie Superior. Są świetne na wyjazdy, bo zajmują malutko miejsca. Napiszę o nich pewnie, jak coś z tego tła wyjdzie.

Obie kartki nadają się na styczniowe wyzwanie u Hubki - drzwi i okna. :) Marcowego wianka jakoś nie umiem zrobić.